Jim Parks werd geboren op 22 september 1924 in Winnipeg, Manitoba. Hij groeide daar op tijdens de zware dagen van de Grote Depressie en verdiende waar hij maar kon geld door tijdschriften en ijsblokken te verkopen. Toen de oorlog uitbrak, zat Jim op de middelbare school en hij herinnert zich dat hij in de geschiedenisles over de oorlog leerde. Hij sloot zich toen ook aan bij de cadetten, en hij herinnert zich de veteranen van de Eerste Wereldoorlog, waaronder zijn vader, die de jonge jongens waardevolle lessen gaven over de realiteit van oorlog. Jim meldde zich vroeg aan - toen hij minderjarig was. Hij slaagde erin om ermee weg te komen en bevond zich al snel in training, in Camp Debert en andere haltes in Canada. Al snel werd hij naar Halifax gestuurd en het troepenschip en het konvooi brachten Jim veilig naar Groot-Brittannië. Hij bracht daar twee en een half jaar door, trainde en zag het land. In 1943 herinnert Jim zich dat de training begon op te lopen, zich klaarmaken voor de onvermijdelijke invasie over het kanaal. Toen de dag aanbrak op 6 juni 1944, zat Jim op een LCT in de eerste golf, getimed om Juno Beach twee minuten voor de infanterie te raken. Dingen gingen niet zoals gepland; de LCT raakte een mijn en kwam zwaar onder vuur te liggen, en Jim's Bren Gun-drager ging onder water, waardoor Jim gedwongen werd naar de kust te zwemmen. Hij heeft het gehaald en was in staat om een ​​Sten-pistool en uitrusting van een gevallen kameraad te bemachtigen. De volgende dagen vocht Jim en voerde hij zijn taken uit zoals bevolen, en hij en de Canadezen baanden zich een weg landinwaarts naar Putot, waar ze te maken kregen met een Duitse tegenaanval, die ze konden verslaan. Van Putot trokken Jim en de mortierbemanningen door Brouay naar de intense gevechten rond Carpiquet, waar ze zware verliezen leden. De route van het Canadese leger volgde vanaf dat punt de kustroute, en Jim was betrokken bij gevechten in het noordoosten van Frankrijk, België (de Slag om de Schelde) en Nederland, waar de Canadezen werden begroet als bevrijdende helden. Jim ging tegen het einde van de oorlog helemaal naar Duitsland, waar VE Day hem bevrijdde van zijn gevechtsjaar. Van daaruit brachten de mannen tijd door in Nederland en Engeland voordat ze aan boord van het troepenschip gingen en naar huis gingen naar Canada, waar Jim zich aanpaste aan de Canadese samenleving; hij trouwde, en hij en zijn vrouw vielen in het ritme van het naoorlogse Canadese leven. Van daaruit brachten de mannen tijd door in Nederland en Engeland voordat ze aan boord van het troepenschip gingen en naar terug gingen naar Canada.